"Μας έδωσαν το φιλί της ζωής, αν δεν αναρρώσουμε θα...πεθάνουμε!"

Τι θα σημάνει η επιλεκτική ή περιορισμένη χρεοκοπία; Πόσα χρόνια θα διαρκέσει η σκληρή λιτότητα; Τι προοπτικές ανάκαμψης υπάρχουν;
Όπως δήλωσε o καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Γιάννης Τσαμουργκέλης "είναι μια σημαντική απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ελλάδα, βέβαια σε ένα πλαίσιο ειδικό για...
.. την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων και όχι σε ένα πλαίσιο γενικό και αυτο πρέπει να το επισημάνουμε. Είναι σαφέστα μια διασφάλιση, ένα ανάχωμα έναντι των αγορών εάν θέλετε και ταυτόχρονα ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο πιο άνετα μπορούμε να αναπτύξουμε όλες τις κινήσεις που πρέπει ώστε να υπερβούμε την κριση και να προχωρήσουμε στην υλοποίηση των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών. Σημαντικό είναι το θέμα της σταθεροποίησης και του τραπεζικού συστήματος έτσι ώστε να διασφαλιστεί η ρευστότητα. Εναπομένει βέβαια η συνευθύνη της κυβέρνησης και ιδιαίτερα των τραπεζών να διοχετευτεί αυτή η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και να μην αποτελεί απλά να βελτιώσει απλά τα ισολογιστικά τους στοιχεία και τα αποτελέσματά τους. Πρέπει η ρευστότητα να μπει στην οικονομία, τα επιτόκια να περιοριστούν, να ενισχυθούν οι επιχειρήσεις στη δυνατοτητά τους να βρίσκουν φτηνό χρήμα, να αναπτυχθούν οι συναλλαγές, να αναπτυχθεί η οικονομική δραστηριότητα και να προχωρήσουμε στη φάση της ανάκαμψης".

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ.
"Δε νομίζω ότι οι εγγυήσεις μπαίνουν με κατασχέσεις δημόσιας περιουσίας. Οι εγγυήσεις αφορούν την πολιτική, κοινοβουλευτική δέσμευση για την υλοποίηση σημαντικών διαρθρωτικών αλλαγών. Πρέπει πάντως να επισημάνουμε πως η απόφαση αυτή είναι μια ειδική απόφαση που δεν αφορά το ευρώ'.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΕΙΔΙΚΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
"Εγώ το ερμηνεύω ως μια ανικανότητα και αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προχωρήσει στην οργάνωση και τη θεσμική θωράκιση της Ε.Ε και του ευρώ. Το θέμα όταν υπάρχουν κρίσεις εντός της Ευρωζώνης δεν είναι οι ειδικές πολιτικές αλλά η διαμόρφωση ενος πλαισίου της Ε.Ε και του ευρώ που να διασφαλίζει όλες τις χώρες έναντι τέτοιων κρίσεων. Σήμερα είναι η Ελλάδα αυριο θα είναι η Ιρλανδία, η Πορτογαλλία, ίσως η Ιταλία. Καθε φορά θα μπαίνουμε στη διαδικασία της ειδικής διαπραγμάτευσης; Αυτό που λείπει είναι η θωράκιση του ευρώ, η έκδοση ευρωομολόγου και όλα όσα θα βοηθούν τις οικονομίες της Ευρωζώνης, πρέπει να προχωρήσουμε σε μεγάλες αλλαγές. Εμείς κατοχυρώσαμε πολύ σημαντικές, πλεονεκτικές αποφάσεις, όμως η Ε.Ε πρέπει να προχωρήσει σε γενναίες αποφάσεις".

ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ
"Αυτο είναι αποτέλεσμα πολλων πραγμάτων όπως η η έλλειψη προσωπικοτήτων που απαρτίζουν τις ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και το γεγονός πως την οποια κριση την αντιμετωπίζουν μέσα από τα μεγέθη της πραγματικής οικονομίας με αποτέλεσμα να παρατηρούνται αδικαιολογητες καθυστερήσεις. Δε θα έπρεπε να υπάρχουν μηχανισμοί στήριξης και θεσμοί που να διασφαλίζουν την ομαλή δυνατότητα των οικονομιών που δοκιμάζονται να βοηθηθούν; Οταν μιλάμε για ένωση χωρών που έχουν κοινό νόμισμα δε θα έπρεπε να υπάρχουν και κοινοί θεσμοί; Θεσμικά πρέπει να λύνονται τα προβλήματα αλλιώς δεν προχωρά η ολοκληρωση της Ευρώπης".

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ
Το ρεαλιστικό σχόλιο είναι ότι τόσο σημαντικές αποφάσεις δεν μπορούν να λαμβάνονται δίχως τη συμμετοχή και τον εναρμονισμό των τραπεζών. Το ιδεολογικό σχόλιο είναι πως έτσι οπως ειναι σχεδιασμένη η Ε.Ε, δίνει τη δυνατότητα που έχει πια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να είναι πια ένας ισότιμος συνομιλητής. Εχουμε μια δυαρχία αυτή τη στιγμή. Από τη μια έχουμε τις κυβερνήσεις και από την άλλη τις τράπεζες και παρατηρείται το φαινόμενο οι τραπεζίτες να παρεμβαίνουν ως εκπρόσωποι της έκφρασης λαϊκής κυριαρχίας. Δημιουργείται ερώτημα κατά ποσο σωστό είναι να συμβαίνει αυτό και η Ευρώπη να χαρακτηρίζεται απο αυτο το πράγμα. Είναι μεγάλο πρόβλημα των τραπεζικών αρχών αυτο γιατί εάν περιχαρακωθούν γύρω απο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και μόνο είναι πολύ πιθανο η πραγματική οικονομία να δοκιμαστεί από αυτο το γεγονός. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: πρέπει να συνεχίσουμε στην Ευρώπη με αυτη τη δυαρχία η πρέπει να εξυγιάνουμε την Ε.Ε ώστε τα τραπεζικά ιδρύματα να υπακούουν στη λαϊκή κυριαρχία των πολιτικών κυβερνήσεων; Να δουλεύουμε για τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή θα δουλεύουμε για την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας;

ΥΠΟ ΔΙΑΡΚΗ ΕΛΕΓΧΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Μετέχουμε σε μια ένωση κρατών. Αφού λοιπόν τα κράτη μέλη παίρνουν λεφτά από τους φορολογούμενους τους και τα δίνουν σε εμάς έχουν κάθε λογο να ξέρουν που πάνε αυτά τα λεφτά. Εχουμε βέβαια και εμείς ευθύνη να υλοποιησουμε σωστά τις αλλαγές που πρέπει. Για παράδειγμα, ο εκάστοτε υπουργος οικονομικών εάν δεν κάνει τη δουλειά του και παραποιει τα στοιχεία και χρονοκαθυστερεί και φτιάχνει νομοθετήματα που άλλα λένε και άλλα εννοούν, αντιλαμβάνεστε ότι και οι ξένοι δεν είναι κουτόφραγκοι.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Το σύστημα το κατεστημένο στην Ελλάδα, όλοι αυτοί που έχουν συμφέροντα με την υφιστάμενη δομή του κράτους είναι σίγουρο ότι αντιστέκονται στις αλλαγές. Υπάρχουν τεράστιες δυνάμεις αδράνειας στο σύστημα και στα κόμματα και γι' αυτο στα τεράστια εθνικά θέματα δεν υπάρχει συμφωνία και συνέναιση. Πρέπει αυτό να αλλάξει άμεσα και στο πολιτικό σύστημα και αυτό αφορά και στο Σύνταγμα και στον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία και οι τράπεζες, αφορά την καθημερινότητα μας. Εχει χρεοκοπήσει η Ελλάδα οπως την ξέραμε.

ΤΙ ΘΑ ΣΗΜΑΝΕΙ Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ Η ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ
Δε θα σημάνει τίποτα. Δεν μπαίνει θέμα χρεοκοπίας στην πραγματική οικονομία. Να τελείωνουμε με αυτό το πράγμα. Αυτό που θα σημάνει είναι ότι ένας που έχει ποντάρει, έχει παίξει στοίχημα ότι θα γίνει "επιλεκτική χρεοκοπία" θα χάσει τα λεφτά του. Αφού η Ε.Ε πήρε την απόφαση να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας, δε σημαίνει τίποτα, ειμαστε πλήρως διασφαλισμένοι και δεν πρέπει να φοβόμαστε το παραμικρό.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΜΑΚΡΑΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ;
Αυτό εξαρτάται απο εμάς και απο το πόσο θα προχωρήσουν οι αλλαγές. Είναι ευφικτό να βγουμε απο την ύφεση σε 2 με 3 χρόνια εάν υπάρξει συνεργασία. Πολύ απλά θα πρέπει να συμφωνήσουμε όχι μονο για τον περιορισμό των εισοδημάτων των εργαζομένων αλλά να συμφωνήσουμε οτι σταδιακά θα πάμε σε μείωση φορολογίας και να συνεργαστούν και οι τράπεζες οι οποίες δεν μπορούν να αφαιμάζουν αυτά που παράγουν οι έλληνες με επιτοκια 11% και 12% και παραπάνω όταν στην Ιρλανδία και την Ισπανία τα επιτόκια είναι στο μισό. Πολύ φοβάμαι πως εαν δεν υπάρξει περιορισμός των επιτοκίων και αύξηση της ρευστότητας η ύφεση θα παρατείνεται και δε θα είναι ποτέ εύκολο να ανακάμψουμε.
newsit